ما درست نگاه نمی‌کنیم و فقط تقلید کردن را یاد گرفته‌ایم. ما بهروز بودن را فقط در مثل دیگری شدن معنی کرده‌ایم، اما متوجه نیستیم بهروز بودن یعنی بهروزی و این بهروزی جز مطالعه و پژوهش از هیچ راه دیگر حاصل نمی‌شود. تا حالا از خود پرسیده‌اید که چرا فقط مد کشور‌های اروپایی باید مطرح باشند؟ چرا ما نمی‌توانیم از خود یک طرح جهانی به جا بگذاریم؟ برای این که ما فقط نگاه می‌کنیم، ولی نمی‌بینیم.
در واقع اگر از تمامی این افراد درباره معنای حقیقی واژه مد و مدگرایی و یا سرگذشت چند تن از افراد نامی عرصه مد سؤالی بپرسید، با سکوت محض مواجه خواهید شد چراکه تمامی حقایق مد و مدگرایی برای آن‌ها در رنگ و زرق و برق خلاصه شده است و فکر می‌کنند مدگرایی یعنی هر روز یک رنگ متفاوت بودن. البته تا حد بسیار زیادی در این معنای جدید موفق بوده‌اند.هر روز به یک رنگ جدید
جالب‌تر از عمل بینی و صورت و لباس و لوازم خانه چیز دیگری هم وجود دارد و آن چیزی نیست جز لاغری. بله لاغر شدن مد جدیدمان است. هر سال باریک‌تر از سال قبل بودن یعنی موفقیت. لاغری عجب مد جالبی است، آن‌هم با قرص‌های لاغری که معلوم‌الحال هستند. فقر فقط در پول و علم نیست. این که به جای ورزش کردن و تغذیه سالم و طبیعی به سراغ قرص‌های لاغری می‌رویم یعنی فقر.
بهروز بودن یعنی آن‌قدر پر از اندیشه و ایده جدید باشی که زیباترین مد‌ها را برای خود و جوانان کشورت به وجود بیاوری. مدگرایی و نوگرایی یعنی آن‌قدر دانسته‌های تو بهروز باشند که هرگز خام تبلیغات دروغین لاغری و زیبایی نشوی. پس بیا و خوب ببین تا درست‌ترین مدگرا باشی.
نگاه درمانگرانه به مدگرایی افراطی
با توجه به بافت فرهنگی جامعه ایرانی و آرایش و پوشش افراد، بررسی روابط عوامل درون‌مرزی و درون‌فردی، چون مفهوم خود و ساختار آن و اضطراب ناشی از روابط بین فردی و اجتماعی به خصوص در میان قشری از افراد که بیشتر مستعد این‌گونه نگرانی‌ها و پیامد‌های ناشی از آن هستند ضروری به نظر می‌رسد.
سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: انسان‌ها به صورت طبیعی به دنبال زیبایی و پوشش خود بوده و هستند، اما موضوع بغرنجی که امروزه در رفتار و ظاهر برخی افراد جامعه به چشم می‌آید افراط و نگاه وسواس‌گونه‌ای است که به دلمشغولی تبدیل می‌شود، به شکلی که ایران را در صدر تعدد عمل‌های جراحی زیبایی و دومین کشور واردکننده لوازم آرایشی قرار داده است. در سال‌های اخیر یکی از دغدغه‌های مسئولان و صاحب‌نظران و افراد جامعه با نگاهی به تغییرات ظاهر نسل جوان مبتنی بر تأثرات و تهاجمات فرهنگی بوده است، اما در این بین عنصری پنهان از دیده‌ها همچون قطره‌ای آب ره خود را می‌پوید و اثر خود را بر جای می‌نهد و آن عنصر بعد روانی است که ذهن هر کارشناس در امور انسانی و روانشناختی را به خود مشغول می‌کند.
با توجه به بافت فرهنگی جامعه ایرانی و آرایش و پوشش افراد، بررسی روابط عوامل درون‌مرزی و درون‌فردی، چون مفهوم خود و ساختار آن و اضطراب ناشی از روابط بین فردی و اجتماعی به خصوص در میان قشری از افراد که بیشتر مستعد این‌گونه نگرانی‌ها و پیامد‌های ناشی از آن هستند ضروری به نظر می‌رسد. تصویر بدنی، یکی از سازه‌های روانشناختی است و یک مفهوم محوری برای روانشناسان سلامت به شمار می‌رود. اصطلاح تصویر بدنی، دارای دو بعد ادراکی و نگرشی است که مؤلفه ادراک تصویر بدنی، به چگونه دیدن اندازه، شکل، وزن، چهره، حرکت و اعمال فرد مربوط می‌شود. در حالی که مؤلفه نگرشی به این موضوع مربوط می‌شود که شخص چه احساسی درباره این ویژگی‌ها دارد و چگونه این احساس‌ها، رفتار وی را هدایت می‌کند.
کوته سخن آن که تلاش برای اصلاح ظاهر بدن در همه فرهنگ‌ها امری رایج است، اما آنچه در این بین موجب نگرانی کارشناسان است افراط و رفتار وسواس‌گونه‌ای است که در قشر خاصی از جامعه، چون دومینو آن‌ها و دیگران را درگیر خود می‌کند. پس با یک نگاه روانشناسانه شاید بتوان این گونه رفتار‌ها را تعدیل کرد و به پیشگیری از تبعات اجتماعی، خانوادگی و اقتصادی آن پرداخت که این امر مستلزم همکاری میان پزشکان جراح، روانشناسان و مربیان در حوزه تعلیم و تربیت است که با آگاهی بیشتر گامی سازنده و مثبت در این جهت برداشته شود.
کاربرد اصلی تبلیغات در حوزه نیازسازی نمایان است. در دنیای تبلیغات تولید مرحله میانی است و تولید زمانی به گردش درمی‌آید که نیاز خلق شده و در مخاطب ایجاد نیاز شده باشد.
سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: صنعت دارویی، پزشکی و مهندسی پزشکی جدا از محوریت سلامت، دارای سازماندهی عظیم مهندسی مدلینگ و زیبایی است و قسمت عمده‌ای از اقتصاد این صنعت بر محوریت آرایش و زیبایی در چرخش است. صنعتی که می‌تواند گردش مالی بسیار عظیمی از دارو و تجهیزات و اقدامات درمانی زیبایی کسب کند و در کنار هر تبلیغ مدلینگی، یک زمینه تبلیغ وجود دارد. از جمله فضای تبلیغ، لباس مدل و… و این‌ها خواسته و ناخواسته روی تصمیم و خودپنداره مخاطب اثر می‌گذارند.
صنعت و پست‌مدرن بر پایه تبلیغات و گردش آزاد اطلاعات در جریان است. در پس مد و زیبایی، صنعت دارویی، پزشکی و تبلیغات نهفته است. تبلیغات بر دو محور است. یکی نیازسنجی و دیگری نیازسازی. در مورد نیازسنجی، کارگردانان صنعت تبلیغات اقدام به بررسی نیاز‌های موجود می‌کنند و متناسب با آن تولید و فروش دارند، اما در نیازسازی مسئله کاملاً متفاوت است.
به صراحت می‌توان گفت: در پی این امر دیزاین دکوراسیون، لباس، مدل‌های آرایش و… همه و همه به صورت رشته‌ای تداوم خواهند یافت. با نیازسازی، صنعتی به راه می‌افتد که متناسب با سطح و گستردگی تبلیغات، افراد زیادی در دام و سیطره هرم اقتصادی نیازسازان قرار خواهند گرفت و ناخودآگاه به پولسازان این صنعت عظیم تبدیل خواهند شد.
در پی نمایش و تبلیغات، ایجاد نیاز و خود مقایسه‌گری رخ می‌دهد و در پس هر گیم از مدلینگ تلاشی عمیق برای ایجاد نیاز نهفته است که افراد را به مقایسه خودآگاه یا ناخودآگاه خود با مدل سوق می‌دهد. این مقایسه شامل اندام، لباس و… می‌شود و چنانچه ناهمسانی با مدل وجود داشته باشد، خودسرزنشی یا همان حمله به خود (self-attack) و کاهش اعتماد به نفس رخ می‌دهد.
جراحی زیبایی قسمتی از بافت بیمار و درگیر تنش مغز را به طور موقت برمی‌دارد. مغز بیمار منجر به بروز بافت فکری نازیباانگاری و خودزشت‌پنداری می‌شود. قسمتی از باور خود سرزنش‌گر را برمی‌دارد، قسمتی از بافت آسیب‌دیده مغز را برمی‌دارد و نه عیبی جسمی تحت عنوان جراحی زیبایی را!
فرد یا بیماری که دارای اعتماد به نفس تخریب‌شده و فردیت دارای نوسان هیجانی با ایگوی شکننده است، اقدام به جراحی زیبایی می‌کند. فراموش نکنیم اختلالاتی همچون اختلال شخصیت هیستریونیک، مرزی، نارسیستیک، وسواسی اجباری و شخصیت ضداجتماعی، از جمله اختلالات تأثیرگذاری هستند که می‌توانند بیشترین گرایش را به سمت انجام جراحی زیبایی فراهم کنند.
